Overwegend

Ik begin doof te worden aan één oor, mijn rechter wel te verstaan. Altijd hoorde ik slechter met rechts dan met links maar sinds mijn 22ste verjaardag begint dat rechter oor ernstig achteruit te gaan. Aangezien mijn lijf wat betreft haar gebreken erg op dat van mijn moeder lijkt en zij door een ernstige vorm van autosclerose al vanaf haar vroegste jeugd aan beide oren slecht hoort waarbij haar linker oor nog enigszins functioneert vermoeden wij dat ik van de genenbank van mijn ouders dezelfde aandoening in mildere vorm heb meegekregen. Nu schijnt er aan de meeste gevallen van autosclerose door een eenvoudige operatie wat te doen zijn, hoera wat een luxeprobleem vormt dat! Moet ik er nu wat aan laten doen of niet?
Want weet U, ik kan me niet anders herinneren dan dat mijn rechter oor slechter was dan mijn linker en alhoewel ik altijd om mensen heen moet springen zodat ze aan mijn 'goede' kant lopen/zitten/staan ondervind ik er verder weinig hinder van. Tja ik versta wel eens dingen niet als er te veel mensen door elkaar praten, in ruimtes met luide muziek kan ik onmogelijk een gesprek voeren maar dat zit me niet echt dwars. Bovendien zit er één heel groot voordeel aan mijn slechte oor, ik kan doorslapen. Ik ben een ontzettend lichte slaper, geen slechte slaper hoor maar op ieder willekeurig moment kan ik door het allerkleinste geluidje gewekt worden, alsof ik tijdens mijn nachtelijke reizen altijd voor de zekerheid een piepklein stukje bewustzijn achterlaat bij mijn lichaam "Pas jij er even op? En als er iets gebeurt roep je me meteen terug ja?" En zo heb ik mijzelf aangeleerd om altijd op mijn linker oor te slapen zodat ik in ieder geval de helft van alle geluidjes waar ik wakker van zou worden niet hoef te horen, niet eens kan horen. Wat een oase van rust, nergens naar hoeven luisteren omdat ik het gewoon niet horen kan, belangrijke geluiden zoals de wekker of de bel of de telefoon hoor ik nog net wel en verder kan ik gewoon rustig doorslapen.... heerlijk.