Wereld

Boom staat stil, stiller dan stil. Juist doordat soms een van zijn takjes licht heen en weer wiegt wordt zijn stil staan benadrukt. Buiten is het kil, alles lijkt zonder leven, de warmste kleuren zien er bleek en eenzaam uit en zelfs het licht schijnt troosteloos en ongeïnteresseerd naar binnen. Wereld is moe, Wereld is toe aan een lange rustige winterslaap. Dagen als deze wakkeren in mij de toch al sterke behoefte aan om Wereld een warme veilige plek te geven waar Wereld kan uitrusten. Wat moet dat een hard gelach zijn, om Wereld te zijn. Ik vind één leven soms al bijna te veel, hoe zwaar zal Wereld het wel niet hebben met al dat leven om in stand te houden. En dan die mensen die worstelen om goed te zijn voor Wereld en voor zichzelf, mensen die Wereld en zichzelf genadeloos geweld aan doen. Misschien hoopt Wereld wel ieder jaar dat het na de winterslaap een beetje beter is geworden. Ik denk niet dat Wereld religieus is dus aan het kerstfeest zal Wereld wel niet veel boodschap hebben, bovendien winterslaapt Wereld bij lange na niet overal, waarschijnlijk zou Wereld heel moeilijk wakker worden uit zo'n algehele winterslaap want levende wezens worden immers altijd heel erg moeilijk wakker als ook hun ademhalingsorganen en sapstromen/bloedsomloop stil vallen. Het is natuurlijk een verpersonificatie die wellicht maar ten dele opgaat, Wereld beschouwen als levend, voelend, denkend wezen maar ergens vind ik dat Wereld er recht op heeft, om minstens als gelijke beschouwd te worden. Wereld werkt het hardste van ons allemaal met een niet aflatend optimisme, maar nu wil Wereld slapen.
Slaap zacht Wereld...