Wankel

Oedeem is nooit leuk,vooral als je er niets anders tegen kunt doen dan een beetje meer bleekseldrij eten. Nog minder leuk is het wanneer je er door een combinatie van factoren plotseling heel erg veel last van hebt, vooral in je gezicht. Zo erg dat je er uit ziet alsof je onderhevig bent aan een of ander gewelddadige anafylactische shock. Dat je moeder in al haar liefste bezorgdheid dingen uitkraamt als "mijn allerliefste kindje die er zo ziek en zielig uitziet" dat zelfs je grootmoeder - die vrijwel blind is voor elke uiterlijke verandering van wie dan ook - 's morgens als je opstaat zegt dat je gezicht wel erg dik is....
Dan kijk je in de spiegel en dan vraag je je af hoe lang het duurt voordat je weer op jezelf zult lijken, dan probeer je te glimlachen maar verdwijnen de hoeken van je mond in de kreukels van je wangen, ontmoet je niet die ene overzorgvuldige treinconducteur die twee keer moet kijken voordat hij gelooft dat je echt dezelfde bent als op de foto van je ov. Dan wil je heel graag met een rechte rug over straat te lopen en je nergens wat van aantrekken maar krimp je bij de eerste de beste blik van een voorbijganger in elkaar en zou je het liefste thuis onder tafel kruipen...

Ik was zo ontzettend zielig vandaag, maar met een opperbest humeur...