...nouja eigenlijk vandaag.
woordeloos verloren, teveel lichten gevolgd zonder ze te (be)grijpen er staat nog maar één ding overeind; mijn tederste gebaar... een glimlach met een traan...
herinneringen aan dierbare vriendschappen die verdronken zijn in een wereld die nu eenmaal niet overal even veel plaats aan kan geven... liefde ontdekt schoonheid waar niemand anders iets merkt, liefde heeft een uitstekend geheugen ook, gelukkig herinnert ze zich vooral de schoonheid die ze zelf ontdekte...
:)
Dwaallichtjes
Numquid nosti semitas nubium?
0 Comments:
Een reactie posten
<< Home