zelfreflectie in een pennestreek

Wanneer je alleen bent en in de spiegel kijkt haal je je schouders op. Het maakt niet uit wie je bent, je bent nu eenmaal. Waardevol? Misschien, je hoopt wel, gelooft niet, maar het zou kunnen.
Zo is het na bijna 24 jaar mens zijn geworden. De grote crisis is geweken, en ergens voel je dat als een gemis omdat de pijn en de vragen niet zijn geslonken. Maar na zoveel tijd ben je er aan gewend geraakt, je hebt ermee leren leven ook al was dat misschien niet de juiste manier…