Het waait

Niet een beetje ongeveer, niet met halslachtige tochtjes wind maar met woeste vlagen die mij doen juichen dat ik in een hoekhuis woon. Schijnbaar ben ik niet helemaal de enige die zo blij is met herfstig weer maar de meeste mensen die buiten lopen kijken boos, hebben haast, zitten weggedoken in hun kragen en kijken me aan of ik die nieuwe dorpsgek ben (niet dat we er eentje hadden maar goed) als ik rechtop met een gelukzalige glimlach mijn jas open langs de potmarge (dat is een riviertje) slenter met geen ander doel dan genieten van de wind en de regen. En misschien hebben ze wel gelijk maar ik ga straks op de fiets boodschappen doen, tegen de wind in trappen en ik stop niet met blij kijken totdat ik weer thuis ben.