Ik heb...

...een ontzettend lief vriendje. Nee echtwaar geen grapje hij is echt lief , op zo'n manier dat de meesten van U er waarschijnlijk van zouden gruwelen. Maar ik vind het eigenlijk wel leuk, alhoewel ik moet bekennen dat ik wanneer ik zulke lievigheid bij anderen bespeur mijn haren soms ook wel eens overeind gaan staan vind ik het prachtig om 'beliefd' te worden. Alleen door hem hoor, niet door iemand anders. Mijn lieve vriendje heeft ook na ruim vier jaar samen zijn nog de neiging om zijn lievigheid te laten blijken door middel van cadeautjes, als we langs iets komen wat ik nodig-denk-te-hebben of wat ik eens-een-keer-graag-zou-willen-hebben en ik blijf staan om er naar te kijken (gewoon kijken he, dat doet dit mens wel eens) dan speelt zich het volgende af:
Hij: "wil je dat hebben?"
Ik: "een keertje als ik weer wat geld heb"
Hij: "Wil je het echt graag hebben?
Ik: "Jaha maar ik heb nu even geen geld, het is niet zo belangrijk ik kijk alleen even"
Hij: "ok maar als je het heel echt heel graag hebben wilt...." (pas dan komt het in mijn suffe hoofd op dat hij wacht op de enthousiaste-reactie, daar gaat hij namelijk voor, ik ben geen enthousiast-doenerig mens maar ik kan hem zijn hele maandsalaris afhandig maken door wel ethousiast te doenerigen)
Ik: (met een grote blije glimlach) "natuurlijk wil ik het heel graag hebben anders bleef ik nu niet staan kijken, maar ik heb geen geld en jij gaat het ook niet voor me kopen want daarvoor is het veel te duur"
Afhankelijk van zijn banksaldo op dat moment, en de aard van het betreffende product (dingen die handig of nutig zijn doen het altijd het beste) duurt dat ritueel nog even voort maar in minstens 80% van de gevallen staat hij even later bij de kassa af te rekenen. Het grappige is dat ik na al die jaren nog steeds niet geleerd heb daar ge(mis)bruik van te maken, als we in de stad zijn loop ik nog steeds in alle onschuld te neuze naar alle onbenullige en wat minder onbenullige spulletjes die ik leuk mooi of handig vind niet beseffend dat ik er waarschijnlijk mee thuis kom. Maar misschien is het dat wel wat het voor vriendje zo leuk maakt.

Wanneer ik bijna jarig ben is het nog veel erger, als ik voor hem een ruim gesorteerd verlanglijstje opstel zodat hij nog iets heeft om uit te kiezen en het tenminste nog een net-als-of verrassing is wat ik krijg (vriendje is lief maar zelf een cadeautje voor mij bedenken wil hij niet) komt hij niet met iets van het lijstje thuis maar met alles en als de spullen die ik uitzoek niet duur of mooi of speciaal genoeg zijn blijft hij net zo lang aandringen totdat ik toegeef dat ik toch-wel-een-nieuwe-brander-in-mijn-computer-wil of iets dergelijks.

En nu is het tijd voor een kopje groentesoep met een tosti.