Som wil ik weg
dan kijk ik naar de overkant
en geloof ik dat alleen die straat
alleen één nacht
alleen dit woord
genoeg is om verweg te zijn
dan wil ik dat mijn geschiedenis
pas morgen weer begint
niet steeds opnieuw
maar voor het eerst
zo zachtjes sluipend langs de tijd
dat ik ongemerkt
in de kantlijn kan gaan wonen.
Soms hoop ik dat de gang der dingen
van mijn bestaan niet weet
en dat alleen deze ziel
alleen een gedachte
alleen mijn woord
genoeg is voor de klank en kleur.

Soms lach ik langzaam om het leven
dan laat ik alles liever leeg
geen bleek gezicht
geen grijze stem
alleen maar licht
en langzaam zijn...