Tekens

Ik zit achter mijn monitor naar de verzameling letters en leestekens te staren die ik zelf tevoorschijn heb getoverd, tweeëntwintigduizend vierhonderd en zeventien tekens verdeeld over tien pagina's. Allemaal ontsproten aan de genie van dit ene onbeduidende mens. Vruchten van een geest die nog maar amper vierentwintig jaar deel neemt aan het leven op deze wereld. Ik staar naar de tekens, zoek naar betekenis in de woorden, naar samenhang in de zinnen maar het zegt me niets. Ik struikel over vreemde formuleringen, stoot mijn grote teen aan spelfouten en word meedogenloos omver geduwd door de gebrekkige interpunctie. Het verhaal wat zich eerst als vanzelf liet vertellen en een vorm begon te krijgen die mij op z'n zachts gezegd charmeerde is kaal geworden, een lege lap tekst, één grote façade. Wie denk ik wel dat ik ben? Schrijver?
Het is mijn verhaal, het zijn mijn woorden en mijn leestekens. Ik heb ze geschapen. Alsof ik een God was die de wereld van het begin af aan opnieuw schept heb ik gezegd: "Er zij..." En zie daar, er was...
Anderhalve maand geleden was dat, anderhalve maand geleden heb ik in tweeëntwintig en een half duizend tekens de basislijnen uitgezet voor een hele nieuwe wereld, een verhaal wat alleen door mij kon worden geschreven, op mijn unieke manier. Vol goede hoop ben ik hier en daar stukjes gaan uitwerken, het verhaal gaan verkennen op zoek naar de richting die mij het meeste aansprak. Enthousiast, soms zelfs bijna euforisch heb ik de verschillende onderdelen grondig onderzocht op de manier die zo overduidelijk bij mij past. Ik wil weten waar ik over schrijf, als ik feiten gebruik moeten ze kloppen en boven alles ik wil volledig zijn.
Ik ben van mijn verhaal gaan houden als was het mijn beste vriend, heb er zorg voor gedragen als was het een zuigeling. En toen op een dag was de inspiratie weg? zomaar op een middag toen ik mijn computer aanzette was er niets meer.
Kan een schepper zo vervreemd raken van zijn eigen schepping dat hij haar niet meer begrijpt? Blijkbaar wel? Ik hoop maar dat de schepper van de wereld waarop ik mijn beide voeten dagelijks neerzet een minder breekbare inspiratiebron heeft dan ik.
Tweeëntwintigduizend vierhonderd en zeventien tekens, al meer dan honderd keer gelezen zijn nu verhuisd naar het overvolle mapje met nog-een-keer-te-voltooien stukken.