Zusjes

Ik kijk naar de foto van mijn zusje en mijzelf die boven mijn bureaublad op een plankje staat. We zijn best verschillend uiterlijk gezien, behalve dat we beiden onder de categorie lange vrouwen vallen zijn we eigenlijk totaal verschillend. En toch kunnen mensen die goed kijken altijd zien dat we zusjes zijn, niet vriendinnen, niet nichtjes maar zusjes. Als ik die mensen dan vraag waar ze het aan kunnen zien dan weten ze dat meestal niet precies, het is niet de vorm van ons gezicht, ook niet onze bouw of ons postuur noch het haar of de kleding, in de bewegingen ligt 't 'm ook niet echt. Mijn nogal zweverige conclusie is dat wij een zusjes-aura hebben als we samen zijn.
Weet U wat grappig is? Mijn zusje en ik hebben een heel ander karakter, bekijken de wereld van een hele andere kant. Zij was een echt moeders kindje ik heb het grootste deel van mijn opvoeding mee gekregen van mijn grootmoeder, zij hield van blauw ik van roze. Maar toch zijn we ergens onderweg tot dezelfde conclusies gekomen en houden we er nu bijna precies dezelfde waarden en normen op na, we leven volgens dezelfde patronen, voelen vaak dezelfde dingen voor dezelfde mensen, hebben dezelfde meningen, vinden dezelfde dingen leuk, hebben hetzelfde gevoel voor sfeer en hebben dezelfde problematische relatie met onszelf. Onze smaak ik kleding en meubels komt nog steeds niet overeen, waar ik me vol overgave onderdompel in een goede thriller kan zij met volle teugen genieten van films als Amelie, zij ziet graag veel van de wereld ik maak graag verre reizen in mijn hoofd, zij past zich moeiteloos aan aan de mensen die om haar heen zijn ik blijf rustig mijzelf... zij is geboren in juni ik in november, zo totaal verschillend maar in beide maanden regent het veel...