Boom

Ik kan de blaadjes die nog aan de boom hangen op één hand tellen, het zijn er om precies te zijn nog vier. Een kale es ziet er niet blij uit, de grillige vormen van zijn takken wekken een sinistere indruk en vandaag zijn er ook geen koolmeesjes om het geheel op te leuken.
"Dag Boom, hoe gaat het ermee?" Ik denk niet dat hij antwoord wil geven, november is het huis van de dood, moeder natuur praat niet meer terug want ze rust uit. Ik houd van mijn boom, ook als hij niets terug zegt.
Weet U wat bijzonder is aan een es? Hij laat zich in de herfst zo gewillig ontbladeren dat je bijna nooit een geelbruin blaadje ziet, verkleuren is er niet bij, op een dag besluit hij dat het tijd is, schuidt zijn kruin een beetje in de wind en is zomaar als zijn blaadjes kwijt, alles nog bijna zo groen als toen ze nog maar nauwelijks uit de knop waren. Geen uiterlijk vertoon, geen mooie herfstkleuren in oktober, gewoon poef het is gedaan.