Wereld

Drie uur maar, drie uur in de trein en Wereld ziet er meteen heel anders uit. De lucht smaakt hier anders, het licht is gewoon licht, geen duizend-en-een schakeringen, geen grenzeloze hoeveelheid aan stemmingen in de zon. Wereld in de randstad lijkt harder, minder welwillend. Wereld kijkt niet terug als ik naar Wereld kijk. Wereld is direct, is wat 'ie is, niets meer en niets minder. Als ik Wereld gedag zeg krijg ik geen antwoord. Het is fijn om hier te zijn, ik voel minder, ik kan aan de oppervlakte van Wereld blijven zonder verder te kijken, het is fijn voor even, licht, ontspannen, ook ondragelijk. Wereld hier heeft mij niet nodig, Wereld heeft hier niets nodig alleen zichzelf. Ik heb Wereld ook niet nodig hier, de dingen zijn zo los van elkaar. Thuis heeft wereld mij nodig, heeft Wereld alles nodig en alles heeft Wereld nodig. Daar hoor ik bij Wereld, zonder mij is Wereld niet heel, zonder Wereld ben ik niet heel. Hier is alles heel zonder elkaar.
Wereld is anders, in de randstad...