Nooit had ik een duidelijk gedefinieerd beeld van wie ik nu eigenlijk ben. Mijn verhouding tot de omgeving is van iedere goedgevormde helderheid verstoken en de plaats die ik inneem in de wereld zoals ik haar ervaar is dan ook een onduidelijke plaats waar ik me zelf eigenlijk niet goed raad mee weet.
Ik heb vaak nagedacht over de oorzaak van dat fundamentele gevoel van verlorenheid, ik bedoel die moet er toch zijn niet waar? Maar de uitkomsten van al mijn gepsychologiseer en gefilosofeer zijn nooit echt bevredigend geweest. Antwoorden vond ik, velen, meestal op vragen die ik nog niet eens had gesteld, maar geen eenduidige verklaring die het alles duidelijker maakt. Ik ben verdwaald geboren, Ariadnes draad brak toen ze de navelstreng doorknipten.
Oh ja mijn leven heeft een richting gekregen doordat het geleefd is, dat is onvermijdelijk en op die manier kan ik met wat moeite daar ook wel een zeker plaats aan toekennen. Maar de rol die ik in mijn eigen wereld zou moeten spelen is zo onbepaald en verstoken van betekenis. Ik ben een dolende ridder die zijn roeping kent maar die 'vergeten' is waar en hoe hij zichzelf kan vinden... Parsival die de graalburcht verlaten heeft zonder te volbrengen wat volbracht moest worden...