Pluizen

Ik ben een mens van het overzicht, van grote verbanden. Over details raas ik heen alsof ik ze niet zien wil. Dat is mijn natuurlijke drang, mijn aard...
Toch is er een minstens zo sterke drang die mij ernaar doet verlangen om aan alles precies even veel onverdeelde aandacht te schenken. Het liefst schreef ik een roman over elke beweging van iedere spier in mijn lichaam. Maakte ik een portret van iedere gemoedstoestand, gaf ik elke bacterie een eigen themesong, kreeg ieder stofje een eigen museum.

Aandacht voor de kleine dingen, grote verbanden zien en toepassen. Ik probeer een mooi evenwicht te vinden tussen de twee. Voor alsnog ben ik niet verder gekomen dan als een ongeleid projectiel heen en weer schieten van het ene perspectief in het andere, soms verlies ik me in één straal licht en zijn er zo veel andere kleine en grote dingen om nog te ervaren dat ik wanhopige word omdat het me nooit zal lukken alles met de aandacht te omhullen die het verdient. Dan weer is het bestaan een groot onderling verbonden geheel en vergeet ik bij kans dat de dingen ook los van elkaar bestaansrecht hebben.